Παραδοσιακή Ελληνική Ιατρική (ΠΕΙ)

Ως απόφοιτη της Ακαδημίας της Αρχαίας Ελληνικής και Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής, ο σεβασμός και η αγάπη για τον άνθρωπο αλλά και για τον τόπο μου, με οδήγησε στην μελέτη της Παραδοσιακής Ελληνικής Ιατρικής η οποία αποτελεί για τον τόπο μας ένα θεμέλιο λίθο του ευ ζην από τους προγόνους μας.

ΤI EINAI

Η Παραδοσιακή Ελληνική Ιατρική είναι ένας φυσικός τρόπος ζωής και αναπνοής!

Δεν έχει ημερομηνία λήξης, την ακολουθούμε εσαΰ, γιατί αγαπάμε τον εαυτό μας, τους ανθρώπους γύρω μας, τον τόπο μας και καρπωνόμαστε φυσικά τα μακροχρόνια αποτελέσματά της στην υγεία μας, στην εμφάνισή μας, τα συναισθήματά μας, τη σκέψη μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

Βέβαια, τα πάντα ξεκινούν από το γεγονός ότι μας κάνει να νιώθουμε όμορφα με τον εαυτό μας!

ΓΙΑΤΙ;

Η πιο γνωστή και ίσως η πιο σημαντική προσωπικότητα στην Παραδοσιακή Ελληνική Ιατρική ήταν ο Ιπποκράτης, τον οποίο γνωρίζουμε και σήμερα ως “ο Πατέρας της Ιατρικής”. Τα βιβλία του Ιπποκράτη, καθοδηγούσαν για τη διεξαγωγή της εξέτασης και για το ποιες ασθένειες πρέπει να αντιμετωπιστούν και πως.

Από την φοίτηση μου στην Ακαδημία της Αρχαίας Ελληνικής και Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής, διδάχθηκα τα άπαντα του Ιπποκράτη καθώς και τα εξής μαθήματα και τις προσεγγίσεις του έργου του:

1. 1. 1. Ανάγνωση κειμένων του Ιπποκράτη
      2. Βασική Θεωρία της Αρχαίας Ελληνικής Ιατρικής, μέρος Α και Β
      3. Ιστορία της Παραδοσιακής Ελληνικής Ιατρικής
      4. Ελληνικός Βελονισμός
      5. Διατροφή
      6. Ελληνικά Βότανα
      7. Βδελλοθεραπεία
      8. Βεντουζοθεραπεία
      9. Θερμοθεραπεία
      10. Ελληνική Ιατροσοφία
      11. Ελληνική Μυθολογία

Ο Ιπποκράτης πίστευε ότι η φύση και όχι η δεισιδαιμονία, ήταν ο καλύτερος θεραπευτής.

Μελετώντας τα άπαντα του Ιπποκράτη, μαθαίνουμε ότι η υγεία ξεκινάει πρώτα από μέσα μας.

Όταν ο οργανισμός τρέφεται σωστά, κινείται σωστά, κοιμάται σωστά, καλλιεργεί το πνεύμα και την σκέψη, αναπτύσσει όλα τα συναισθήματά του και συναναστρέφεται ισορροπημένα και με άλλους ανθρώπους, τότε το σώμα λειτουργεί κανονικά και το μυαλό σκέφτεται και λειτουργεί σωστά, δημιουργώντας απεριόριστα αποθέματα ενέργειας και ευημερίας.

Η ομορφιά, η μακροζωία και η ποιότητας ζωής είναι τα οφέλη του λαού μας που καλούμαστε να γνωρίσουμε και να γευτούμε καθώς απολαμβάνουμε τούτο τον ευλογημένο ιερό τόπο.

Παράλληλα, σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική Ιατρική, άλλοι αρχαίοι Έλληνες όπως Ασκληπιός, ο Γαληνός, ο Αρεταίος Καππαδόκης, ο Σωράνος, ο Μενέμαχος κ.α. πίστευαν ότι είναι ωφέλιμο να κάνουμε πράγματα φυσικά και με μέτρο. Έτσι, αφαίρεσαν τη μαγεία και άρχισαν να αναζητούν τις φυσικές αιτίες υλοποίησης.

Αγκάλιασαν, όπως αναφέραμε και παραπάνω, την έννοια του «υγιούς νου σε ένα υγιές σώμα» και η άποψή τους για την ιατρική ενσωμάτωσε τόσο τη σωματική όσο και την πνευματική ευεξία.

Οι αρχαίοι Έλληνες γιατροί συνιστούσαν επίσης τη μουσική και το θέατρο ως θεραπείες για την Ψυχή και το Νου αλλά την άσκηση για σωματικές ασθένειες.

Οι αρχαίοι γιατροί της Ελλάδας έκαναν κλινικές παρατηρήσεις με λεπτομερή φυσική εξέταση και τα κατέγραφαν.

Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη, κατά την προσπάθεια εξισορρόπησης της φυσικής θερμοκρασίας ενός ασθενούς:

Τα δύο πρώτα ισχύουν στη σύγχρονη ιατρική, το τρίτο όχι και το τέταρτο εξαρτάται από την ασθένεια του ατόμου.

Έτσι, οι Έλληνες γιατροί έγιναν ειδικοί βοτανολόγοι και συνταγογράφοι φυσικών θεραπειών.

Επίσης, και ο Εμπεδοκλής, πρότεινε την ιδέα ότι όλη η φυσική ύλη αποτελείται από τέσσερα στοιχεία:

Αυτή η ιδέα των τεσσάρων στοιχείων ώθησε τους αρχαίους Έλληνες γιατρούς να καθιερώσουν τη θεωρία των τεσσάρων χυμών ή υγρών:

Στη συνέχεια, αναπτύχθηκε η ιδέα πως για καλή υγεία θα πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία αυτά τα τέσσερα. Έπειτα, συνέδεσαν κάθε υγρό με μια εποχή, ένα όργανο, μια ιδιοσυγκρασία και ένα στοιχείο.

Η θεωρία ανέπτυξε ότι όταν όλα τα υγρά ισορροπούν και αναμιγνύονται σωστά, το άτομο θα βιώσει τέλεια υγεία.

Κατά συνέπεια, η ασθένεια θα συνέβαινε όταν κάποιος είχε πάρα πολύ ή λίγο από ένα από τα υγρά.

Αυτή η θεωρία παρέμεινε δημοφιλής στη Δυτική Ευρώπη μέχρι τον 17ο αιώνα.

Ωστόσο, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες προωθούσαν την ιατρική με πολλούς τρόπους, η θεωρία των υγρών αποτέλεσε εμπόδιο στην πρόοδο της δυτικής ιατρικής πρακτικής και κατέρρευσε καθώς για λόγους οικονομικής ευημερίας του συστήματος δεν συνέφερε η υγεία των περισσοτέρων.

Τέλος, δύο κρίσιμοι παράγοντες ενθάρρυναν ακόμα τους αρχαίους Έλληνες να αναζητήσουν, να εξελίσσουν την θεραπεία και να προάγουν την υγεία:

1. Η στρατιωτική δραστηριότητα. Σε πολέμους, οι γιατροί εργαζόντουσαν για να θεραπεύσουν πληγές, να αφαιρέσουν ξένα σώματα και να φροντίσουν για τη γενική υγεία των στρατιωτών.

2. Ο αθλητισμός. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι οποίοι άρχισαν στην Αρχαία Ελλάδα, που έθεσαν την ανάγκη να διατηρούνται υγιείς, να προωθήσουν τη φυσική κατάσταση και να αποτρέψουν τραυματισμούς.

Όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα, αποδεικνύουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες Ιατροί λειτουργούσαν επιστημονικά χιλιάδες χρόνια πριν και έκαναν εμπεριστατωμένες παρατηρήσεις, κλινική έρευνα και με βάση τη λογική σκέψη έφταναν σε συμπεράσματα τα οποία κατέγραφαν και δίδασκαν στις επόμενες γενιές.

ΠΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ

Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες ανεξαρτήτως φύλου.