Η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική είναι ένα πανάρχαιο ισχυρό και θεραπευτικό παραδοσιακό σύστημα ιατρικής, που εφαρμόζεται με επιτυχία για πάνω από 3.000 χρόνια.

Το πρώτο ιατρικό κείμενο προέρχεται από την Εσωτερική Παθολογία του Κίτρινου Αυτοκράτορα ( 黄帝内经) (Huáng Dì Nèi Jīng) και αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η εκπαίδευση των σύγχρονων και όχι μόνο Κινέζων πάνω στην ιατρική.

Αυτό σημαίνει ότι η ΠΚΙ είναι μία ζωντανή τέχνη και επιστήμη την οποία οι περισσότεροι Κινέζοι προτιμούν για να θεραπεύονται αλλά και ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι παγκόσμια την ενστερνίζονται λόγω των θετικών αποτελεσμάτων της.

Η ΠΚΙ είναι ένα πλήρες, ολοκληρωμένο ιατρικό σύστημα στην Ελλάδα, όπου πλέον όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν σε αυτή για να αντιμετωπίσουν σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα.

Η ΠΚΙ βλέπει όλες τις λειτουργίες του ατόμου, σωματικές και ψυχικές, συνδεδεμένες με το περιβάλλον του, ως ένα ενιαίο και αλληλένδετο σύνολο. Δεν απομονώνει συγκεκριμένα συμπτώματα ή εκδηλώσεις, αλλά επιδιώκει να τα δει ως μέρος της συνολικής εικόνας – ανισορροπίας, το λεγόμενο σύνδρομο της δυτικής ιατρικής.
Στην ουσία, όπως λέει και ο Δάσκαλός μου, δεν υπάρχουν ασθένειες αλλά ασθενείς.

Ένας σωστός θεραπευτής που εφαρμόζει την ΠΚΙ παρατηρεί τις ανισορροπίες της ροής της ενέργειας “Τσι” 气 (Qì) και των δυσλειτουργιών του οργανισμού του κάθε ανθρώπου, πριν εκείνες εκδηλωθούν σε ασθένεια ή ακόμα και όταν εκδηλωθούν.

Σκοπός είναι μέσω της παρατήρησης και του βελονισμού να διορθώνεται η διαταραχή σε κάθε οργανισμό και να έρχεται στην ομοιόσταση του, στην αρχική του κατάσταση, πριν παγιωθεί η αρρώστια. Έτσι, η εφαρμογή της ΠΚΙ είναι σημαντικότατη και όσων αφορά και στην πρόληψη των προβλημάτων υγείας.

Σύμφωνα με την ΠΚΙ, τα διάφορα σημεία του σώματος σχηματίζουν ένα δίκτυο καναλιών, όπου ρέει η ενέργεια “Τσι” 气 (Qì). Τα κανάλια αυτά ονομάζονται μεσημβρινοί και συνδέουν το κάθε κύτταρο, ιστό και όργανο σε ένα ενιαίο σύμπλεγμα λειτουργιών. Κατατάσσονται σε δύο αντίθετα και συγχρόνως αλληλεξαρτώμενα μέρη, γνωστά ως Yin – Yang. Η υγεία μας οφείλεται στην ισορροπία των δύο αυτών δυνάμεων. Όταν χάνεται αυτή η ισορροπία, το Qi των μεσημβρινών οδηγείται σε κατάσταση Υπερβολής ή Ανεπάρκειας. Αυτή ακριβώς τη δυσαρμονία βιώνουμε σαν ενόχληση, δυσφορία, πόνο ή ασθένεια.

Οι μέθοδοι διάγνωσης στην ΠΚΙ είναι η επισκόπηση, δηλαδή η παρατήρηση του ασθενή, η επίκρουση, η ακρόαση, η όσφρηση, η κίνηση και η ψηλάφηση για τις οποίες καλείται ο θεραπευτής να εφαρμόσει για την κλινική εξέταση τους ασθενή.

Στην Ελλάδα η ΠΚΙ ξεκινάει από τη δεκαετία του 1970 όπου ο Γιάγκος Καράβης ίδρυσε το 1973 το πρώτο κέντρο Έρευνας και Εφαρμογής Βελονισμού Ελλάδος. Το 1973 δημοσίευσε τη πρώτη πραγματεία με τίτλο “Ο Βελονισμός στο πλαίσιο της όλης ιατρικής” και ίδρυσε το 1975 επιστημονικό σωματείο με την επωνυμία “Ελληνική Εταιρεία Βελονοθεραπείας” (Αρ. Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών Αρ.: 1149/21 – 4 – 75) με σκοπό την επιστημονική διάδοση της θεραπευτικής του βελονισμού στον ιατρικό κόσμο. Σκοπός του παραπάνω σωματείου ήταν η διάδοση της θεραπευτικής του βελονισμού στον ιατρικό κόσμο.

Βέβαια και η Παραδοσιακή Ελληνική Ιατρική (ΠΕΙ) που υφίσταται από γενιά σε γενιά από τον Ιπποκράτη, τον Ασκληπιό αλλά και άλλους Έλληνες μεγάλους ιατρούς και λαϊκούς θεραπευτές του Έθνους μας, θα λέγαμε ότι αποτελεί σημαντική κληρονομιά για τον κόσμο της θεραπείας και της υγείας.

Η εναλλακτική ιατρική γεννιέται ως ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να δημιουργήσει αποτελεσματικότητα σε τομείς όπως η πνευματική υγεία, η αντιμετώπιση και η πρόληψη της ασθένειας αλλά και η βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε άτομα με χρόνιες και οξείες ασθένειες, τόσο για έγκυες και παιδιά όσο και για τους ηλικιωμένους.

Στην αρχαία ελληνική ιατρική, πίστευαν ότι είναι ωφέλιμο να κάνουμε πράγματα φυσικά και με μέτρο. Αφαίρεσαν τη μαγεία και άρχισαν να αναζητούν τις φυσικές αιτίες. Αγκάλιασαν την έννοια του «υγιούς νου σε ένα υγιές σώμα» και η άποψή τους για την ιατρική ενσωμάτωσε τόσο τη σωματική όσο και την πνευματική ευεξία. Οι αρχαίοι Έλληνες γιατροί συνιστούσαν επίσης τη μουσική και το θέατρο ως θεραπείες για τη ψυχή και το νου αλλά την άσκηση για σωματικές ασθένειες.

Οι αρχαίοι γιατροί της Ελλάδας έκαναν κλινικές παρατηρήσεις με λεπτομερή φυσική εξέταση και τα κατέγραφαν.
Η πιο γνωστή και ίσως η πιο σημαντική προσωπικότητα στην ΠΕΙ ήταν ο Ιπποκράτης, τον οποίο γνωρίζουμε σήμερα ως “ο πατέρας της ιατρικής”. Τα βιβλία του Ιπποκράτη, καθοδηγούσαν για τη διεξαγωγή της εξέτασης και για το ποιες ασθένειες πρέπει να αντιμετωπιστούν και πως.

Πίστευαν ότι η φύση και όχι η δεισιδαιμονία, ήταν ο καλύτερος θεραπευτής.

Κατά την προσπάθεια εξισορρόπησης της φυσικής θερμοκρασίας ενός ασθενούς: